Vake bu'j te bange

Welkom bij onze 100^e column! Erg leuk om te maken en prachtig om de positieve reacties te horen. Wij kopen de columns niet in, maar schrijven ze zelf. Wij kunnen immers gemakkelijk putten uit de vele gesprekken die wij dagelijks voeren. Het contact met de mensen is en blijft daarnaast ook nog eens het mooiste van ons vak. Daarmee kom je echter ook meteen terecht in de beperking bij het schrijven van een column. Het moet niet zo zijn dat u zich herkent in een situatie die ik specifiek omschrijf. Wij hebben immers de geheimhoudingsplicht. Ik besprak dit onlangs met een meneer bij mij aan tafel. Hij had de uitgeknipte column ‘Ze zit joa noast mie’ bij zich. Ook over de geheimhouding toevallig.Als ik nu in de column zet dat ik een welvarende heer heb gesproken, en globaal omschrijf hoe hij zijn centen heeft verdiend, dan weet half Twente wie ik bedoel. Als het dan zou kloppen dat het over deze meneer gaat, dan zijn de poppen aan het dansen. Dat kan en mag niet gebeuren.

‘Ach notaris’, zegt de beste man bij mij aan tafel, ‘Vake bu’j te bange’. En zo is het maar net. Als bonus heb ik weer inspiratie voor een paar volgende columns. De volgende column zal ik vast aankondigen: die gaat over onterven van kinderen. Want ook daarvoor geldt misschien wel: Vake bu’j te bange!